Η οργάνωση διδασκαλίας και οι διδακτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται περιγράφονται αναλυτικά στο 4.

Υποβάθρου, Γενικών Γνώσεων,  

Επιστημονικής Περιοχής,

Ανάπτυξης Δεξιοτήτων

Το συνολικό Πρόγραμμα Πρακτικής Άσκησης (Πρακτική Άσκηση Ι, ΙΙ, III και IV), συνδέοντας τις θεωρητικές σπουδές με την εκπαιδευτική πραγματικότητα, την παιδαγωγική γνώση με την εμπειρία από την διδακτική πράξη, και παρέχοντας στον/στην φοιτητή/ρια ευκαιρίες για επεξεργασία των εμπειριών, αναστοχασμό και αλληλεπίδραση με εμπλεκόμενο διδακτικό προσωπικό και συμφοιτητές, επιδιώκει:

1.       την βαθμιαία εξοικείωσή του/της με το μελλοντικό επαγγελματικό πεδίο και τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού έργου,

2.       την ανάπτυξη ικανοτήτων παρατήρησης, περιγραφής, κατανόησης, ερμηνείας και κριτικής ανάλυσης της διδακτικής-εκπαιδευτικής πράξης,

3.       την βαθμιαία εισαγωγή στους βασικούς τομείς της καθημερινής επαγγελματικής δραστηριότητας: τον σχεδιασμό, την διεξαγωγή και την αξιολόγηση του παιδαγωγικού-διδακτικού έργου,

4.       την ανάπτυξη ερευνητικής, κριτικής και υπεύθυνης παιδαγωγικής στάσης,

5.       την διαμόρφωση επαγγελματικής συνείδησης και ταυτότητας ως στοχαζόμενου εκπαιδευτικού,

6.       την διαρκή διεύρυνση και συστηματοποίηση της προσωπικής παιδαγωγικής-διδακτικής θεωρίας του φοιτητή, με βάση την οποία, ως στοχαζόμενος εκπαιδευτικός, θα κατανοεί και θα διαμορφώνει υπεύθυνα και αποτελεσματικά και θα αξιολογεί με αυτοκριτική διάθεση την παιδαγωγική-διδακτική πράξη,

7.       την καλλιέργεια σταθερής βούλησης για συνεχή βελτίωση, δια βίου μάθηση και επαγγελματική ανάπτυξη.

Β. Προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα «Πρακτικής Άσκησης Ι»

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος «Πρακτική Άσκηση Ι» ο/η φοιτητής/ρια αναμένεται να είναι σε θέση:

·         Να κατανοεί την πολυπλοκότητα του έργου και του ρόλου του εκπαιδευτικού. [ΜΑ1]

·         Να παρατηρεί, να περιγράφει, να ερμηνεύει και να αναλύει κριτικά την διδακτική πράξη, λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικές συνθήκες και προϋποθέσεις του εκπαιδευτικού έργου και αξιοποιώντας την θεωρητική διδακτική-παιδαγωγική γνώση (έννοιες, αρχές, θεωρίες, μοντέλα, μεθόδους/πρακτικές/τεχνικές). [ΜΑ2]

·         Να αξιοποιεί τις γνώσεις του/της για την κατάλληλη οργάνωση του χώρου της σχολικής τάξης ως περιβάλλοντος μάθησης και ανάπτυξης. [ΜΑ5]

·         Να αξιοποιεί τις γνώσεις του/της για την οργάνωση των διαπροσωπικών σχέσεων στην σχολική τάξη και την δημιουργία ενός ευνοϊκού για μάθηση και ανάπτυξη ψυχο-κοινωνικού περιβάλλοντος (κλίματος) της τάξης. [ΜΑ5]

·         Να εφαρμόζει τεχνικές πρόληψης και παιδαγωγικής αντιμετώπισης προβλημάτων συμπεριφοράς. [ΜΑ11]

·         Να εφαρμόζει τεχνικές πρόκλησης και διατήρησης του ενδιαφέροντος των μαθητών για το διδακτικό αντικείμενο. [ΜΑ10]

·         Να σχεδιάζει και να οργανώνει την διδακτική-μαθησιακή διαδικασία με δημιουργικό τρόπο και αιτιολογώντας τις επιλογές του/της. [ΜΑ6]

·         Να διαχειρίζεται με παιδαγωγικό τρόπο την διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα στην σχολική τάξη. [ΜΑ12]

·         Να διερευνά συγκεκριμένα προβλήματα/ερωτήματα της διδακτικής-παιδαγωγικής πράξης με μεθοδικότητα, μελετώντας σχετική βιβλιογραφία και συνδέοντας την εμπειρία από την σχολική τάξη με την θεωρία και την έρευνα, και να παρουσιάζει με συστηματικό τρόπο και σαφήνεια, γραπτώς ή/και προφορικώς, τα αποτελέσματα της έρευνάς του/της. [ΜΑ14]

·         Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών

·         Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις

·         Λήψη αποφάσεων

·         Αυτόνομη εργασία

·         Ομαδική εργασία

·         Σεβασμός στην διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα

·         Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής

·         Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

1η εβδομάδα: Παρουσίαση του προγράμματος της Πρακτικής Άσκησης Ι: θεωρητικό πλαίσιο, στόχοι και προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα, περιεχόμενα, οργάνωση και μέθοδοι διδασκαλίας και μάθησης, αξιολόγηση του/της φοιτητή/ριας.

2η-3η εβδομάδα: Οργάνωση του υλικού περιβάλλοντος της μάθησης και ανάπτυξης (χώρος – διδασκαλία – επικοινωνία). Παρατήρηση διδασκαλίας σε σχολικές τάξεις (4 ώρες). Συζήτηση παρατηρήσεων, ερωτημάτων, προβληματισμών.

4η-5η εβδομάδα: Οργάνωση των διαπροσωπικών σχέσεων και της επικοινωνίας στην σχολική τάξη: διαμόρφωση ευνοϊκού για μάθηση και ανάπτυξη ψυχοκοινωνικού περιβάλλοντος. Παρατήρηση διδασκαλίας σε σχολικές τάξεις (4 ώρες), με δυνατότητα μερικής εμπλοκής στην διδακτική διαδικασία. Συζήτηση παρατηρήσεων, ερωτημάτων, προβληματισμών.

6η-7η εβδομάδα: Πρόληψη και αντιμετώπιση προβλημάτων συμπεριφοράς. Παρατήρηση διδασκαλίας σε σχολικές τάξεις (4 ώρες). Παρατήρηση διδασκαλίας σε σχολικές τάξεις (4 ώρες), με δυνατότητα μερικής εμπλοκής στην διδακτική διαδικασία. Συζήτηση παρατηρήσεων, ερωτημάτων, προβληματισμών.

8η-9η εβδομάδα: Πρόκληση και διατήρηση του ενδιαφέροντος των μαθητών για το διδακτικό αντικείμενο. Παρατήρηση διδασκαλίας σε σχολικές τάξεις (4 ώρες), με δυνατότητα μερικής εμπλοκής στην διδακτική διαδικασία. Συζήτηση παρατηρήσεων, ερωτημάτων, προβληματισμών.

8η-9η εβδομάδα: Οργάνωση της διδακτικής-μαθησιακής διαδικασίας. Παρατήρηση διδασκαλίας σε σχολικές τάξεις (4 ώρες), με δυνατότητα μερικής εμπλοκής στην διδακτική διαδικασία. Συζήτηση παρατηρήσεων, ερωτημάτων, προβληματισμών.

10η εβδομάδα: Διαφοροποίηση της διδασκαλίας.

11η εβδομάδα: Σχεδιασμός και αξιολόγηση διδασκαλίας.

12η εβδομάδα: Σχεδιασμός, πραγματοποίηση και αξιολόγηση ωριαίων διδασκαλιών από τους/τις φοιτητές/ριες.

13η εβδομάδα: Συζήτηση εμπειριών από τις ωριαίες διδασκαλίες. Αποτίμηση του προγράμματος της Πρακτικής Άσκησης Ι.

– Χρήση Η/Υ και προβολέα για παρουσιάσεις power point.

– Επικοινωνία με τους/τις φοιτητές/ριες μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας e-class.

– Επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Περιγράφονται αναλυτικά ο τρόπος

και οι μέθοδοι διδασκαλίας.

Αναγράφονται οι ώρες μελέτης του φοιτητή για κάθε μαθησιακή δραστηριότητα καθώς

και οι ώρες μη καθοδηγούμενης μελέτης,

ώστε ο συνολικός φόρτος εργασίας σε επίπεδο εξαμήνου να αντιστοιχεί στα standards του ECTS

Περιγραφή της διαδικασίας αξιολόγησης

Αναφέρονται  ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης και εάν και πού είναι προσβάσιμα από τους φοιτητές.

α) Διαμορφωτική αξιολόγηση

Τα φύλλα εργασίας, τα οποία συμπληρώνουν οι φοιτητές/ριες μετά από κάθε παρατήρηση διδασκαλίας (ατομικές γραπτές εργασίες μικρής έκτασης, 2-3 σελ.), αξιολογούνται και οι φοιτητές/ριες λαμβάνουν την ανάλογη ανατροφοδότηση, ώστε να είναι σε θέση να βελτιώσουν την ποιότητα των επόμενων φύλλων εργασίας.

β) Τελική αξιολόγηση

Η τελική αξιολόγηση πραγματοποιείται με βάση την ποιότητα και αρτιότητα των φύλλων εργασίας (40%) και της τελικής ατομικής γραπτής εργασίας (50%). Συνεκτιμάται και η ενεργός συμμετοχή στο μάθημα (10%).

Στις γραπτές εργασίες (φύλλα εργασίας και τελική εργασία) αξιολογούνται η περιγραφική, η αναλυτική, η συνθετική και η αξιολογική-κριτική ικανότητα του/της φοιτητή/ριας κατά την διερεύνηση ενός θέματος ή την επίλυση ενός προβλήματος αξιοποιώντας θεωρητικές γνώσεις από την σχετική βιβλιογραφία (έννοιες, αρχές, θεωρίες, μοντέλα, μεθόδους, τεχνικές, πρακτικές).

Κριτήρια αξιολόγησης των γραπτών εργασιών αποτελούν η πληρότητα του περιεχομένου, η συστηματικότητα στην ανάπτυξη της σκέψης (δομή, ενότητα και συνοχή του κειμένου), η σαφήνεια του λόγου, η τεκμηρίωση των απόψεων που υποστηρίζονται, η ευρηματικότητα και πρωτοτυπία, η ορθή χρήση της βιβλιογραφίας και η γλωσσική ορθότητα (ορθογραφία, στίξη, σύνταξη).

Ο τρόπος και τα κριτήρια αξιολόγησης περιγράφονται λεπτομερώς στο πρώτο μάθημα του εξαμήνου και αναφέρονται στην πλατφόρμα e-class (Πληροφορίες μαθήματος).

Οι οδηγίες για την συγγραφή της τελικής εργασίας αναρτώνται στην  ηλεκτρονική πλατφόρμα e–class.

Ματσαγγούρας, Ηλίας (2006). Θεωρία και πράξη της διδασκαλίας. Σχολική τάξη: Χώρος, ομάδα, πειθαρχία, μέθοδος. Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη. (Κωδικός βιβλίου στον Εύδοξο: 22340)

Jacobsen, D.A., Eggen, P., & Kauchak, D. (2011). Μέθοδοι διδασκαλίας: Ενίσχυση της μάθησης των παιδιών από το νηπιαγωγείο έως το λύκειο. Επιμ. Μ. Σακελλαρίου & Μ. Κόνσολας, Μτφρ. Ρ. Λαμπρέλλη. Αθήνα: Διάδραση. (Κωδικός βιβλίου στον Εύδοξο: 12543007)

Πρόσθετη προτεινόμενη βιβλιογραφία

Αναγνωστοπούλου, Μ. (2005). Οι διαπροσωπικές σχέσεις εκπαιδευτικού – μαθητών στη σχολική τάξη: Μια θεωρητική και εμπειρική προσέγγιση. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη.

Βαλιαντή, Σ., & Νεοφύτου, Λ. (2017). Διαφοροποιημένη διδασκαλία: Λειτουργική και αποτελεσματική εφαρμογή. Αθήνα: Πεδίο.

Βρεττός, Γ. (2018). Μη λεκτική συμπεριφορά εκπαιδευτικού – μαθητή. Αθήνα: Διάδραση.

Γερμανός, Δ. (2002). Οι τοίχοι της γνώσης: Σχολικός χώρος και εκπαίδευση. Αθήνα: Gutenberg.

Δημητριάδου, Κ. (2016). Νέοι προσανατολισμοί της Διδακτικής: Προσαρμογή της διδασκαλίας στις εκπαιδευτικές προκλήσεις του 21ου αιώνα. Αθήνα: Gutenberg.

Elliott, S.N., Kratochwill, Th.R., Littlefield Cook, J., & Travers, J.F. (2008). Εκπαιδευτική Ψυχολογία: Αποτελεσματική διδασκαλία, αποτελεσματική μάθηση. Επιμ. Α. Λεονταρή & Ε. Συγκολλίτου, Μτφρ. Μ. Σόλμαν & Φ. Καλύβα. Αθήνα: Gutenberg.

Goethals, Μ.S., Howard, R.A., & Sanders, M.M. (2013). Ο αρχάριος εκπαιδευτικός ενώπιον της διδασκαλίας: Μια δοκιμή προσέγγισης στην αναστοχαστική διδακτική πράξη. Επιμ. Γ. Σπανός, Μτφρ. Α. Αργυροπούλου & Ρ. Ευριπίδου. Αθήνα: Εκδόσεις DaVinci.

Ζαφειροπούλου, Μ., & Καλαντζή-Αζίζι, Α. (Επιμ.). (2011). Προσαρμογή στο σχολείο: Πρόληψη και αντιμετώπιση δυσκολιών. Αθήνα: Πεδίο.

Jouce, B., Weil, M., & Callhoun, E. (2009). Διδακτική Μεθοδολογία. Διδακτικά μοντέλα. Επιμ. Κ. Κασιμάτη, Μτφρ. Ν. Καβουράκου. Αθήνα: Ίων.

Καλαϊτζοπούλου, Μ. (2001). Ο εκπαιδευτικός ως στοχαζόμενος επαγγελματίας. Αθήνα: Τυπωθήτω – Γ. Δαρδανός.

Κασσωτάκης, Μ., & Φλουρής, Γ. (2006). Μάθηση και διδασκαλία, τόμος Β΄: Θεωρία, πράξη και αξιολόγηση της διδασκαλίας. Αθήνα: Αυτοέκδοση.

Καψάλης, Α. (2009). Παιδαγωγική Ψυχολογία. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη.

Καψάλης, Α., & Νημά, Ε. (2008). Σύγχρονη Διδακτική. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη.

Klinzing, H.G., Πολεμικός, Ν., Κοντάκος, Α., & Σταμάτης, Π. (Επιμ.). (2014). Μη λεκτική επικοινωνία στην εκπαίδευση: θεωρία και πράξη. Αθήνα: Διάδραση

Κούρτη, Ε. (2007). Η μη λεκτική επικοινωνία στο σχολείο. Σειρά “Κλειδιά και αντικλείδια”, Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Κουτσελίνη, Μ., Θεοφιλίδης, Χ. (2007). Διερεύνηση και συνεργασία: Για μια αποτελεσματική διδασκαλία. Αθήνα: Γρηγόρης.

Ματσαγγούρας, Η. (2007). Στρατηγικές διδασκαλίας: Η κριτική σκέψη στη διδακτική πράξη. Αθήνα: Gutenberg.

Ματσαγγούρας, Η. (2008). Ομαδοσυνεργατική διδασκαλία και μάθηση. Αθήνα: Γρηγόρης.

Mαυρογιώργος, Γ. (1986). Σχολικός χώρος και αυταρχική εκπαίδευση. Στο Α. Γκότοβος, Γ. Mαυρογιώργος, & Π. Παπακωνσταντίνου, Κριτική Παιδαγωγική και εκπαιδευτική πράξη. Aθήνα: Σύγχρονη Εκπαίδευση.

Μαυροσκούφης, Δ. (2008). Διδακτική μεθοδολογία και ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη.

Μπερερής, Π., & Τρούκη, Ε. (2009). Λόγος και επικοινωνία στην εκπαιδευτική πράξη: Ρητά και άρρητα μηνύματα κατά τη διαμόρφωση του επικοινωνιακού κλίματος στη σχολική τάξη. Αθήνα: Καστανιώτης.

Μπίκος, Κ. (2011). Κοινωνικές σχέσεις και αλληλεπίδραση στη σχολική τάξη. Θεσσαλονίκη: Ζυγός.

Ξωχέλλης, Π. (2006). Ο εκπαιδευτικός στον σύγχρονο κόσμο: Ο ρόλος και το επαγγελματικό του προφίλ σήμερα, η εκπαίδευση και η αποτίμηση του έργου του. Αθήνα: Τυπωθήτω – Γ. Δαρδανός.

Παντελιάδου, Σ., & Φιλιππάτου, Δ. (Επιμ.). (2013). Διαφοροποιημένη διδασκαλία: Θεωρητικές προσεγγίσεις και εκπαιδευτικές πρακτικές. Αθήνα: Πεδίο.

Πηγιάκη, Π. (2004). Προετοιμασία, σχεδιασμός και αξιολόγηση της διδασκαλίας. Διδακτική μεθοδολογία. Αθήνα: Γρηγόρης.

Schunk, D.H., Pintrich, P.R., Meece, J. (2010). Τα κίνητρα στην εκπαίδευση. Επιμ. Ν. Μακρής & Δ. Πνευματικός, Μτφρ. Μ. Κουλεντιανού. Αθήνα: Gutenberg – Γ. & Κ. Δαρδανός.

Slavin, R. (2007). Εκπαιδευτική Ψυχολογία: Θεωρία και πράξη. Επιμ. Κ. Κόκκινος, Μτφρ. Ε. Εκκεκάκη. Αθήνα: Μεταίχμιο.

Τριλιανός, Θ. (2013). Μεθοδολογία της διδασκαλίας. Αθήνα: Διάδραση.

Wragg, E.C. (2004). Διαχείριση της σχολικής τάξης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Μτφρ. Ν. Αβούρη. Αθήνα: Σαββάλας.

Φρυδάκη, Ε. (2009). Η διδασκαλία στην τομή της νεωτερικής και της μετανεωτερικής σκέψης. Αθήνα: Κριτική.

Χατζηγεωργίου, Ι. (2011). Γνώθι το Curriculum: Γενικά και ειδικά θέματα Αναλυτικών Προγραμμάτων και Διδακτικής. Αθήνα: Διάδραση.

Σημείωση 1η: Προτεινόμενη βιβλιογραφία, ομαδοποιημένη ανά θεματική ενότητα, αναρτάται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα e–class.

Σημείωση 2η: Στην Πρακτική Άσκηση Ι αξιοποιούνται και διδακτικά συγγράμματα που παρέχονται στους φοιτητές στο πλαίσιο μαθημάτων παιδαγωγικής, διδακτικής και ψυχολογικής κατάρτισης, ώστε να συνδέονται οι θεωρητικές γνώσεις με την εκπαιδευτική πράξη.

Συναφή επιστημονικά περιοδικά

·         Παιδαγωγική Επιθεώρηση

·         Επιστήμες της Αγωγής

·         Επιθεώρηση Εκπαιδευτικών Θεμάτων

·         Μέντορας

·         Κίνητρο

·         Menon: Journal of Educational Research (ηλεκτρ.)

·         Έρευνα στην Εκπαίδευση (ηλεκτρ.)

·         Παιδαγωγική – θεωρία και πράξη (ηλεκτρ.)

Υποβάθρου, Γενικών Γνώσεων, Επιστημονικής Περιοχής, Ανάπτυξης Δεξιοτήτων

Με την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές αναμένεται να είναι σε θέση:

·      να κατανοούν σε βάθος την μαθησιακή διαδικασία στα μαθηματικά (ΜΑ1)

·      να παρατηρούν, να ερμηνεύουν και να αναστοχάζονται με κριτικό τρόπο το γίγνεσθαι της τάξης των μαθηματικών (ΜΑ2)

·      να επιλέγουν κατάλληλες διδακτικές προσεγγίσεις και κατάλληλα υλικά και πόρους για τη μαθηματική εκπαίδευση όλων των μαθητών (ΜΑ6 & ΜΑ11)

·      να επικοινωνούν με τους συναδέλφους τους για κρίσιμα ζητήματα της μαθηματικής εκπαίδευσης (ΜΑ14)

Αυτόνομη εργασία

Ομαδική εργασία

Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου

Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής

Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα

2. Γνωστικές παράμετροι της μάθησης και της διδασκαλίας των μαθηματικών στο δημοτικό σχολείο

3. Θεωρίες μάθησης και μαθηματική εκπαίδευση

4. Συμπεριφορισμός και μαθηματική εκπαίδευση

5. Η μάθηση των μαθηματικών ως ατομική διαδικασία: κονστρουκτιβισμός

6. Δομισμός και η ανακαλυπτική προσέγγιση στη μάθηση των μαθηματικών

7. Ιστορικο-κοινωνικο-πολιτισμική θεωρία: η μάθηση των μαθηματικών ως συλλογική / συμμετοχική διαδικασία

8. Συναισθηματικές παράμετροι της μάθησης και της διδασκαλίας των μαθηματικών

9. Διδακτικές προσεγγίσεις στα μαθηματικά

10. Η διδακτική πρόταση των ρεαλιστικών μαθηματικών

11. Η θεωρία των διδακτικών καταστάσεων του G. Brousseau

12.Tεχνολογία και μαθηματική εκπαίδευση

13.  Η αξιολόγηση του μαθητή και του εκπαιδευτικού έργου στα μαθηματικά

Περιγράφονται αναλυτικά ο τρόπος και μέθοδοι διδασκαλίας.

Αναγράφονται οι ώρες μελέτης του φοιτητή για κάθε μαθησιακή δραστηριότητα καθώς και οι ώρες μη καθοδηγούμενης μελέτης ώστε ο συνολικός φόρτος εργασίας σε επίπεδο εξαμήνου να αντιστοιχεί στα standards του ECTS

Περιγραφή της διαδικασίας αξιολόγησης

Αναφέρονται  ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης και εάν και που είναι προσβάσιμα από τους φοιτητές.

·  Τήρηση ημερολογίου κατά την παρατήρηση τάξης

·  Συμμετοχή στη συγγραφή δυο εργασιών στις Ομάδες μελέτης (στο πλαίσιο των Εργαστηρίων)

·  Συμπλήρωση Φύλλου οργάνωσης, υλοποίησης και αξιολόγησης Διδασκαλίας για τη δίωρη πειραματική διδασκαλία σε ομάδες

·   Παρουσίαση portfolio εργασιών

·  Δοκιμασία εξαμήνου & Γραπτή τελική εξέταση

Van de Walle, J. A., Lovin L. H., Karp K. S., Bay – Williams J. M. (2017). Μαθηματικά από το Νηπιαγωγείο ως το Γυμνάσιο, Αθήνα: Τυπωθήτω/ Δαρδανός.

Van de Walle, J. A. (2005). Μαθηματικά για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο, Αθήνα: Τυπωθήτω/ Δαρδανός.

2.    Πρόσθετη προτεινόμενη βιβλιογραφία

Ελληνόγλωσση

1.   Κολέζα, Ε. (2017). Θεωρία και Πράξη στη Διδακτική των Μαθηματικών. Αθήνα: Τυπωθήτω/ Δαρδανός.

2.   Κυνηγός, Χ. (2006). Το μάθημα της Διερεύνησης. Παιδαγωγική αξιοποίηση της Σύγχρονης Τεχνολογίας για τη διδακτική των Μαθηματικών: από την Έρευνα στην Σχολικά Τάξη. Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Αθήνα, Ελλάδα.

3.   Καφούση, Σ. & Σκουμπουρδή, Χ. (2008). Τα μαθηματικά των παιδιών 4-6 ετών. Αριθμοί και χώρος. Αθήνα: εκδόσεις Πατάκη.

4.   Λεμονίδης, Χ. (1994). Περίπατος στη μάθηση της στοιχειώδους Αριθμητικής. Θεσσαλονίκη: Αφοι Κυριακίδη.

5.   Σταθοπούλου, Χ. (2005). Εθνομαθηματικά. Αθήνα: Ατραπός.

6.   Τζεκάκη, Μ. (2011). Μαθηματική εκπαίδευση για την προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία. Θεσσαλονίκη: Ζυγός

Ξενόγλωσση- μεταφράσεις

7.   Hughes, M. (1996). Τα παιδιά και η έννοια των αριθμών. Αθήνα: Gutenberg.

8.   Kazuko Kamii Constance (2005). Τα παιδιά ξανα-εφευρίσκουν την Αριθμητική. Αθήνα: Πατάκης

9.   Kline, M. (1993). Γιατί δεν μπορεί να κάνει πρόσθεση ο Γιάννης,. Θεσσαλονίκη: Βάνιας.

10.          Nunes, T. & Bryant, P. (2007). Τα παιδιά κάνουν μαθηματικά. Αθήνα: Τυπωθήτω/ Δαρδανός.

11.          Paulos, J. A. (1991), Αριθμοφοβία. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.

12.          Streefland, L. (2000). (Επιστημονική επιμέλεια Ε. Κολέζα) Ρεαλιστικά Μαθηματικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Αθήνα: Leader Books

13.          Siety, A. (2001). Μαθηματικά: ο αγαπημένος μου φόβος.  Αθήνα: Σαββάλας.

3.    Συναφή επιστημονικά περιοδικά (ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα):

·         Educational Studies in Mathematics

·         For the Learning of Mathematics

·         Journal for Research in Mathematics Education

·         Journal of Mathematical Behavior

·         Journal of Mathematics Teacher Education

·         Mathematics Education Research Journal

·         Zentralblatt für Didaktik der Mathematik (ZDM) The International Journal on Mathematics Education

·         Mediterranean Journal of Research in Mathematics Education

·         Έρευνα στη Διδακτική των Μαθηματικών

·      

·       να περιγράφουν την τυπική γλωσσική ανάπτυξη (MA 11)

·       να αναφέρουν τα χαρακτηριστικά των βασικών μεθόδων διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας (MA11)

·       να γνωρίζουν το υλικό που έχει παραχθεί για τη διδασκαλία του γλωσσικού μαθήματος σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού σχολείου (MA11)

·       να αναφέρουν και να περιγράφουν τα ΠΣ για τη Γλώσσα και τη στοχοθεσία αυτών (MA11)

·       να γνωρίζουν θεωρίες, να σχεδιάζουν διδακτικό υλικό και να αξιολογούν τη γνώση της Ανάγνωσης, της Ορθογραφίας, της Σύνταξης, του Λεξιλογίου και της Περίληψης (MA11)

·       υιοθετούν τις κατάλληλες τεχνικές για τη διδασκαλία του γλωσσικού μαθήματος σε μαθητές με δυσλεξία (MA11 & MA12 & MA14)

·       γνωρίζουν το θεωρητικό πλαίσιο και να σχεδιάζουν δραστηριότητες αξιολόγησης για τη Γλώσσα (MA7 & MA11).

·       Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον

·       Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις

·       Λήψη αποφάσεων

·       Αυτόνομη εργασία

·       Παραγωγή νέων ερευνητικών ιδεών

·       Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα

ΔΙΑΛΕΞΗ 1: Γλωσσική ανάπτυξη

ΔΙΑΛΕΞΗ 2: Μέθοδοι διδασκαλίας μιας πρώτης γλώσσας (Γ1)

ΔΙΑΛΕΞΗ 3: Υλικό για τη διδασκαλία της Γλώσσας στο Δημοτικό

ΔΙΑΛΕΞΗ 4: Διδασκαλία του γλωσσικού μαθήματος στο Δημοτικό

ΔΙΑΛΕΞΗ 5: Διδάσκω την Ανάγνωση

ΔΙΑΛΕΞΗ 6: Διδάσκω την Ορθογραφία

ΔΙΑΛΕΞΗ 7: Διδάσκω το Λεξιλόγιο

ΔΙΑΛΕΞΗ 8: Διδάσκω τη Σύνταξη

ΔΙΑΛΕΞΗ 9: Διδάσκω την Περίληψη

ΔΙΑΛΕΞΗ 10: Διδασκαλία του γλωσσικού μαθήματος σε μαθητές με δυσλεξία

ΔΙΑΛΕΞΗ 11: Αξιολόγηση

ΔΙΑΛΕΞΗ 12: Διδακτικές εφαρμογές (Ι)

ΔΙΑΛΕΞΗ 13: Διδακτικές εφαρμογές (ΙΙ)

Περιγράφονται αναλυτικά ο τρόπος και μέθοδοι διδασκαλίας.

Αναγράφονται οι ώρες μελέτης του φοιτητή για κάθε μαθησιακή δραστηριότητα καθώς και οι ώρες μη καθοδηγούμενης μελέτης ώστε ο συνολικός φόρτος εργασίας σε επίπεδο εξαμήνου να αντιστοιχεί στα standards του ECTS

Περιγραφή της διαδικασίας αξιολόγησης

Αναφέρονται  ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης και εάν και που είναι προσβάσιμα από τους φοιτητές.

·       Γραπτή εξέταση

·       Σχεδιασμός διδακτικού υλικού

·       Κριτικός σχολιασμός ενότητας διδακτικού εγχειριδίου Γλώσσας

·         Ευθυμίου, Α. (2013). Η διδασκαλία του λεξιλογίου στο Δημοτικό σχολείο. Θεωρία και Εφαρμογές. Αθήνα/Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο.

·         Μπασλής, Γ.Ν. (2006). Εισαγωγή στη Διδασκαλία της Γλώσσας. Αθήνα: Νεφέλη.

2.    Πρόσθετη προτεινόμενη βιβλιογραφία

·         Ανδρέου, Γ. (2012). Γλώσσα. Θεωρητική και Μεθοδολογική Προσέγγιση. Αθήνα: Πεδίο.

·         Ανδρουλάκης, Γ. (2001). Διδακτική της γλώσσας με άξονα επικοινωνιακές δραστηριότητες: θεωρητικός προβληματισμός και εφαρμογές. Στο Πρακτικά 4^ου Διεθνούς Συνεδρίου Ελληνικής Γλωσσολογίας (Λευκωσία, 17-19 Σεπτεμβρίου 1999) (σελ. 615-622). Θεσσαλονίκη: University Studio Press.

·         Δενδρινού, Β. (2001). Διδασκαλία της μητρικής γλώσσας. Στο Α.-Φ. Χριστίδης (Επιμ.), Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός για τη Γλώσσα (σελ. 217-222). Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

·         Holton, D., Mackridge, P., & Φιλιππάκη-Warburton, Ε. (1999). Γραμματική της Ελληνικής Γλώσσας. Αθήνα: Πατάκης.

·         Holton, D., Mackridge, P., & Φιλιππάκη-Warburton, Ε. (2007). Βασική Γραμματική της Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας. Αθήνα: Πατάκης.

·         Kalantzis, M., Cope, B., Στελλάκης, Ν., & Αρβανίτη, Ε. (2019). Γραμματισμοί. Μια παιδαγωγική διαφοροποιημένου σχεδιασμού και πολυτροπικών νοηματοδοτήσεων (Γ. Χριστίδης, μετάφραση). Αθήνα: Κριτική.

·         Κουλαϊδής, Β., Δημόπουλος, Κ., Σκλαβενίτη, Σ., & Χρηστίδου, Β. (2001). Τα κείμενα της Τεχνο-επιστήμης στον δημόσιο χώρο. Αθήνα: Μεταίχμιο.

·         Κουτσογιάννης, Δ. (2017). Γλωσσική διδασκαλία. Χθες, σήμερα, αύριο. Μια πολιτική προσέγγιση. Θεσσαλονίκη: ΙΝΣ.

·         Κουτσογιάννης, Δ., & Αραποπούλου, Μ. (Επιμ.). (2009). Γραμματισμός, νέες τεχνολογίες και εκπαίδευση: όψεις του τοπικού και του παγκόσμιου. Θεσσαλονίκη: εκδ. Ζήτη.

·         Mackridge, P. (1990). Η Νεοελληνική Γλώσσα (ελλ. μετάφραση: Κ.Ν. Πετρόπουλος). Αθήνα: Πατάκης.

·         Μητακίδου, Σ. (Επιμ.). (2005). Διδασκαλία της Γλώσσας. Εκπαίδευση γλωσσικών μειονοτήτων. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο.

·         Μήτσης, Ν. (1999α). Διδακτική του Γλωσσικού Μαθήματος. Αθήνα: Gutenberg.

·         Μήτσης, Ν. (1999β). Διδασκαλία της Γραμματικής. Αθήνα: Gutenberg.

·         Μήτσης, Ν. (2004). Η Διδασκαλία της Γλώσσας υπό το Πρίσμα της Επικοινωνιακής Προσέγγισης. Αθήνα: Gutenberg.

·         Μήτσης, Ν., & Καραδήμος, Δ. (2007). Η διδασκαλία της γλώσσας. Επισημάνσεις. Παρατηρήσεις. Προοπτικές. Αθήνα: Gutenberg.

·         Μήτσης, Ν. (2019). Γλώσσα, Γλωσσολογία και Γλωσσική Διδασκαλία. Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.

·         Μητσικοπούλου, Β. (2001). Γραμματισμός. Στο Α.-Φ. Χριστίδης (Επιμ.), Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός για τη Γλώσσα (σελ. 209-213). Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

·         Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Συνοπτική ιστορία της ελληνικής γλώσσας. Αθήνα.

·         Μπασλής, Γ.Ν. (2006). Εισαγωγή στη Διδασκαλία της Γλώσσας. Αθήνα: Νεφέλη.

·         Μπουτουλούση, Ε. (2001). Γλώσσα και γλωσσική επίγνωση. Στο Α.-Φ. Χριστίδης (Επιμ.), Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός για τη Γλώσσα (σελ. 223-229). Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

·         Παπαδημητρίου, Φ. (Επιμ.). (2012). Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις του Γλωσσικού Γραμματισμού. Από τη Γνωστική Προσέγγιση στο Διευρυμένο Πλαίσιο των Γνωστικών Γραμματισμών. Αθήνα: Επίκεντρο.

·         Παπούλια-Τζελέπη, Π., & Τάφα, Ε. (Επιμ.). (2004). Γλώσσα και Γραμματισμός στη Νέα Χιλιετία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

·         Σαραφίδου, Τρ. (2003). Θέματα σύνταξης και λόγου της νέας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: εκδόσεις Αθ. Σταμούλης.

·         Τοκατλίδου, Β. (1986). Εισαγωγή στη Διδακτική των Ζωντανών Γλωσσών. Θεσσαλονίκη: Οδυσσέας.

·         Τομπαΐδης, Δ. (1989). Διδασκαλία Νεοελληνικής Γλώσσας. Αθήνα: Επικαιρότητα.

·         Τσιτσανούδη-Μαλλίδη, Ν. (2013). (Επιμ.). Γλώσσα και σύγχρονη (Πρωτο)Σχολική Εκπαίδευση. Επίκαιρες προκλήσεις και προοπτικές. Αθήνα: Gutenberg.

·         Χαραλαμπόπουλος, Α. (2003). Νέες τεχνολογίες, πολυτροπικότητα στη γλώσσα. Φιλόλογος, 113, 392-403.

·         Χατζησαββίδης, Σ. (2003). Η διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας στο πλαίσιο των πολυγραμματισμών (Προετοιμασία του κοινωνικού μέλλοντος των μαθητών). Φιλόλογος, 113, 405-414.

·         Τεντολούρης, Φ., & Χατζησαββίδης, Σ. (2014). Διδασκαλία της Γλώσσας. Ιστορία. Επιστημολογία. Αναστοχαστικότητα. Αθήνα: Νεφέλη.

Υποβάθρου , Γενικών Γνώσεων, Επιστημονικής Περιοχής, Ανάπτυξης Δεξιοτήτων

Παράρτημα Α [(α) Περιγραφή του Επιπέδου των Μαθησιακών Αποτελεσμάτων για κάθε κύκλο σπουδών, σύμφωνα με Πλαίσιο Προσόντων του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης & (β) Περιγραφικοί Δείκτες Επιπέδων 6, 7 & 8 του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων Διά Βίου Μάθησης]

Παράρτημα Β  (Περιληπτικός Οδηγός συγγραφής Μαθησιακών Αποτελεσμάτων)

Με την συμπλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές/τριες θα πρέπει να είναι σε θέση:

·         Να εξετάζουν, να σχολιάζουν και να συζητούν τις θεωρίες και τα ερευνητικά ευρήματα της εκπαιδευτικής ψυχολογίας.

·         Να προσδιορίζουν τη σύνδεση ανάμεσα στις θεωρίες της μάθησης και της εκπαιδευτικής πράξης.

·         Να κατανοούν, να επεξηγούν και να συζητούν τις επιδράσεις των ατομικών διαφορών (π.χ. νοημοσύνη, προσωπικότητα, κ.α.) στη μάθηση.

·         Να αναπτύξουν τις απαραίτητες στάσεις για την επαρκή ανταπόκριση στις ατομικές διαφορές των μαθητών στην τάξη.

·         Να κατανοούν την αλληλεπίδραση ανάμεσα στη συμπεριφορά εκπαιδευτικού και μαθητών και να αξιολογούν το ρόλο του ψυχολογικού κλίματος της τάξης στη μάθηση.

·         Να κατανοούν τις βασικές θεωρίες των κινήτρων μάθησης.

·         Να κατανοούν την ψυχολογία του εκπαιδευτικού.

·         Να βρίσκουν λύσεις βασισμένες στις αρχές της ψυχολογίας σε προβλήματα που αφορούν τη μάθηση, τη διδασκαλία και τη συμπεριφορά των μαθητών στην τάξη.

– Κατανόηση, ανάλυση, στάθμιση και διαχείριση με κριτικό τρόπο των πολλαπλών παραγόντων που διαμορφώνουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα

– Επιλογή και εφαρμογή μεθοδολογιών και εκπαιδευτικών πρακτικών,  με στόχο τη γνωστική, κοινωνική, πολιτιστική και συναισθηματική ανάπτυξη των μαθητών

– Σχεδίαση, εφαρμογή και αξιολόγηση καινοτόμων εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε τυπικά και άτυπα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα

– Επαναπλαισίωση, αξιοποίηση και υποστήριξη με ενεργό τρόπο της έρευνας και συμμετοχή σε ερευνητικές δραστηριότητες που αφορούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και πέρα από αυτήν, όπου η διαμόρφωση ευκαιριών  μάθησης για όλους τους μαθητευομένους θεωρείται ζωτικής σημασίας

– Αναγνώριση των κρίσιμων χαρακτηριστικών της επαγγελματικής  ταυτότητας του εκπαιδευτικού και ανάπτυξή της μέσα από  διαδικασίες κριτικής διερεύνησης και αναστοχασμού της διδακτικής πρακτικής

–          Μέθοδοι έρευνας στην εκπαιδευτική ψυχολογία.

–          Θεωρίες μάθησης και πρακτικές εφαρμογές.

–          Ατομικές διαφορές μαθητών (νοημοσύνη, δημιουργικότητα, πεποιθήσεις αυτεπάρκειας,

έννοια εαυτού) και σχέση τους με τη μάθηση.

–          Κίνητρα μάθησης και εκπαιδευτική πράξη.

–          Ψυχολογικό κλίμα της τάξης και σχολική επίδοση.

–          Διαχείριση της τάξης. Αποτελεσματικό μαθησιακό περιβάλλον.

–          Ψυχολογία της διδασκαλίας με έμφαση στην ψυχολογία του εκπαιδευτικού.

·         Ομαδικές συζητήσεις, προβολή ταινιών, μελέτη περιπτώσεων.

• Ηλεκτρονική πλατφόρμα e-learning
• e-mail

Περιγράφονται αναλυτικά οι διδακτικές προσεγγίσεις/ δραστηριότητες που κυρίαρχα ακολουθούνται (εκθετικές / μονολογικές, διαλογικές, διερευνητικές, κ.ά.) :

Διαλέξεις, Σεμινάρια, Εργαστηριακή Άσκηση, Άσκηση Πεδίου, Μελέτη & ανάλυση βιβλιογραφίας, Φροντιστήριο, Πρακτική (Τοποθέτηση), Κλινική Άσκηση, Καλλιτεχνικό Εργαστήριο, Εκπαιδευτικές επισκέψεις, Εκπόνηση μελέτης (project), Συγγραφή εργασίας / εργασιών, Καλλιτεχνική δημιουργία, κ.λπ.

Αναγράφονται οι ώρες μελέτης του φοιτητή για κάθε μαθησιακή δραστηριότητα, καθώς και οι ώρες μη καθοδηγούμενης μελέτης, ώστε ο συνολικός φόρτος εργασίας σε επίπεδο εξαμήνου να αντιστοιχεί στα standards του ECTS (βλέπε και Παράρτημα Γ στο συνημμένο αρχείο της ΑΔΙΠ «Πρόταση Ακαδημαϊκής Πιστοποίησης Προγράμματος Σπουδών») .

Περιγραφή της διαδικασίας/ του τρόπου αξιολόγησης

Γραπτή εξέταση (ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, σύντομης απάντησης, ανάπτυξης, επίλυση ασκήσεων/προβλημάτων), Γραπτή Εργασία, Έκθεση / Αναφορά, Προφορική Εξέταση, Δημόσια Παρουσίαση, Εργαστηριακή Εργασία, Κλινική Εξέταση, Καλλιτεχνική Ερμηνεία, κτλ. Σε κάθε περίπτωση αναφέρεται αν πρόκειται για ατομική ή ομαδική εργασία και η ‘βαρύτητα’ κάθε συνιστώσας της αξιολόγησης στον τελικό βαθμό (π.χ., ομαδική εργασία – 25%).

Αναφέρονται  ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης και εάν και που είναι προσβάσιμα από τους φοιτητές.

·         Εlliott, S., Κratochwill, Τ., Littlefield-Cook, J, Travers, J. (2008). Εκπαιδευτική Ψυχολογία: Αποτελεσματική διδασκαλία – αποτελεσματική μάθηση. Αθήνα: Κ. & Γ. Δαρδανός.

·         Woolfolk, A. (2007). Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Αθήνα: Έλλην.

Πρόσθετη  προτεινόμενη βιβλιογραφία

·   Slavin, R. Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Θεωρία και Πράξη. Αθήνα: Μεταίχμιο.

·   Κολιάδης, Ε. Α. (1996). Θεωρίες μάθησης και εκπαιδευτική πράξη. Α. Συμπεριφορικές θεωρίες. Αθήνα.

·   Κολιάδης, Ε. Α. (1997). Θεωρίες μάθησης και εκπαιδευτική πράξη. Β. Κοινωνικογνωστικές θεωρίες. Αθήνα.

·   Κολιάδης, Ε. Α. (1997). Θεωρίες μάθησης και εκπαιδευτική πράξη. Γ. Γνωστικές θεωρίες. Αθήνα.

·   Κολιάδης, Ε. Α. (2002). Γνωστική Ψυχολογία. Δ. Γνωστική Νευροεπιστήμη και Εκπαιδευτική Πράξη. Αθήνα.

·   Κωσταρίδου-Ευκλείδη, Α. (1999). Ψυχολογία κινήτρων. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

·   Μακρή – Μπότσαρη, Ε. (2001). Αυτοαντίληψη και αυτοεκτίμηση. Μοντέλα, ανάπτυξη, λειτουργικός ρόλος και αξιολόγηση. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

Συναφή επιστημονικά Περιοδικά (ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα)

·         Ψυχολογία: Το Περιοδικό της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας

·         Hellenic Journal of Psychology

·         Επιστημονική Επετηρίδα της Ψυχολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδας

·         Παιδαγωγική Επιθεώρηση

·         Επιστήμες της Αγωγής

·         Preschool and Primary Education

·         The British Journal of Educational Psychology

·         Journal of Educational Psychology

·         Contemporary Educational Psychology

·         Educational Psychologist

·         Educational Psychology Review